Атлас Мира / Atlas Mira (1954)

See below for (a summary of) this text in English.

Hieronder staat de beschrijving van de atlas. Daarbij horen ook de volgende pagina's

Titelgegevens

Titel: Атлас Мира / Atlas Mira
Uitgever: Главное Управление Геодезии и Картографии (ГУГК) / Glavnoe Upravlenie Geodezii i Kartografii (GUGK)
Jaar: 1954

Titelpagina atlas: Главное Управление Геодезии и Картографии
МВД СССР
АТЛАС МИРА
Москва 1954
achterkant:
Издан по постановлению Совета Министров СССР

Transliteratie (ISO/R9): Glavnoe Upravlenie Geodezii i Kartografii
MVD SSSR
ATLAS MIRA
Moskva 1954
achterkant:
Izdan po postanovleniju Soveta Ministrov SSSR

Vertaling:
Hoofdbureau voor Geodesie en Cartografie
Ministerie van Binnenlandse Zaken USSR
WERELDATLAS
Moskou, 1954
achterkant:
Uitgegeven bij besluit van de Ministerraad van de USSR

Titelpagina register: Главное Управление Геодезии и Картографии МВД СССР
АТЛАС МИРА
Указатель географических названий
Москва 1954

Transliteratie (ISO/R9): Glavnoe Upravlenie Geodezii i Kartografii MVD SSSR
ATLAS MIRA
Ukazatelʹ geografičeskich nazvanij
Moskva 1954

Vertaling:
Hoofdbureau voor Geodesie en Cartografie  Ministerie van Binnenlandse Zaken USSR
WERELDATLAS
Register van geografische namen
Moskou, 1954

Band

De kaarten van de atlas zijn gebonden in een donkerbruine kunstleren band van  34 × 51 cm (B × H).  Op de voorkant staat het insigne van de Sovjet-Unie – met tekst in de talen van de 16 toenmalige Unierepublieken – en daaronder de vergulde titel "АТЛАС МИРА" (Wereldatlas). Op de rug staat dezelfde titel onder een vijfpuntige ster met wereldkaart.

Het register zit in een band van  23 × 29,5 cm (B × H)  met ook het insigne van de Sovjet-Unie, de titel "АТЛАС МИРА" en de toevoeging "Указатель географических названий" (Register van geografische namen). Op de rug staat weer dezelfde titel onder een vijfpuntige ster met wereldkaart. Helaas heeft een eerdere eigenaar van dit exemplaar de atlas en het register voorzien van plakplastic.

Inhoud

De atlas begint met een pagina waarop een vignet met wereldkaart in een vijfpuntige ster, met daarin de Sovjet-Unie prominent weergegeven. Daarna komen de titelpagina, met op de achterkant het besluit van de Ministerraad tot uitgave van de atlas, een pagina met de namen van de leden van de redactieraad, een pagina met de overige redacteuren, twee pagina’s met het voorwoord en twee pagina’s met de inhoudsopgave.

Het kaartendeel begint met twee bladzijden legenda – ook als los vel meegeleverd. Daarna komen de 283 bladzijden met kaarten en aan het slot een pagina met nog meer namen van meerwerkers, allerlei technische gegevens over de uitgave, en aan het eind de oplage: 25.000 exemplaren.

Veel kaarten zijn 63 cm breed en beslaan daarmee twee bladzijden. De achterkant van het linkerdeel, dat eerst komt bij het bladeren in de atlas – de 'titelzijde' – bevat dan meestal een schema met het grote kaartblad en kaarten van aanliggende gebieden. Op de achterkant van het rechterdeel staat bijna altijd een kaart. Sommige kaarten zijn nog iets breder dan 63 cm en moeten dus verder uitgevouwen worden; zie de inhoudsopgave.

Het register, een apart boek, heeft een titelpagina, twee pagina’s met het voorwoord, een pagina met gebruiksaanwijzing van het register, en een pagina met gebruikte afkortingen. Daarna komt het eigenlijke namenregister van 545 pagina's. Tenslotte zijn er 14 pagina's met de vertaling van niet-Russische geografische termen en woorden die in plaatsnamen voorkomen.

In het kaartendeel van de atlas komen, na de legenda, 5 bladzijden met kaarten van de wereld, 3 bladzijden met historische kaarten, 76 bladzijden met kaarten van de Sovjet-Unie en 53 bladzijden met kaarten van West-Europa – hier in de betekenis van het deel van Europa dat buiten de Sovjet-Unie ligt. Het deel van Azië dat buiten de Sovjet-Unie ligt – hier ook 'buitenlands Azië' genoemd – beslaat 53 bladzijden, voor Afrika zijn er 18 bladzijden, voor Noord- en Zuid-Amerika 57 en voor Australië en Oceanië 12. Tenslotte zijn er 6 bladzijden met kaarten van de Atlantische Oceaan, de Middellandse Zee en de poolgebieden. Zie ook het overzicht van de namen van kaarten in transliteratie en vertaling (en de pagina over het Russisch).

Bijna elke afdeling begint met een natuurkundige kaart – met hoogtelijnen en hoogtekleuring – een staatkundige kaart en een kaart met de verbindingen in dat deel van de wereld. De rest van de afdeling bestaat dan uit natuurkundige kaarten op grotere schaal; zie de lijst van kaarten, bijkaarten en schaal.

Op de rechterachterkanten staan vaak uitvergrotingen van gebieden op de 'hoofdkaart'. Daarbij is, in tegenstelling tot de hoofdkaart, het reliëf vaak wel met een schaduweffect weergegeven, wat een veel ruimtelijker beeld geeft. In de afdeling van de Sovjet-Unie heeft ook elke Unierepubliek een eigen kaart met de administratieve indeling in staatkundige kleuring. In de andere delen van de wereld is soms ook een staatkundige kaart toegevoegd. Op sommige kaarten zijn ook de bossen ingetekend; zie het overzicht van kaarttypen.

Door het grote formaat van de atlas en het grote aantal kaarten zijn veel gebieden gedetailleerd afgebeeld, vaak op een schaal van 1:5.000.000, 1:2.500.000 of 1:1.250.000. Dat geldt in het bijzonder voor de Sovjet-Unie zelf en de 'bevriende' staten in de wereld – zoals Oost-Europa, China – maar ook voor West-Europa en de Verenigde Staten. Opvallend is het ontbreken van gedetailleerde kaarten van Joegoslavië en van Nederland. Van omgevingen van grote steden zijn soms bijkaarten op een schaal van 1:250.000 gegeven. Merkwaardigerwijs ontbreken deze omgevingskaarten voor de Sovjet-Unie, Oost-Europa en China.

In het voorwoord (zie ook de Nederlandse vertaling) wordt verantwoording afgelegd over het samenstellen van de atlas. Er is daar ook een opsomming en verantwoording te vinden van de gebruikte kaartprojecties.

Transcriptie

De atlas is natuurlijk helemaal in het Russisch, in cyrillisch schrift. Dat betekent dat alle plaatsnamen ook in cyrillische letters getranscribeerd moesten worden. In het voorwoord van het register staat te lezen welke principes daarbij toegepast zijn.

Uitgangspunt is een min of meer fonetische transcriptie zoals in

Maar dat kan natuurlijk problemen geven, zeker als spelling en uitspraak nogal van elkaar afwijken. Als voorbeeld wordt genoemd de naam Oxford, fonetisch

Omdat dit onherkenbaar zou kunnen worden, is hier gekozen voor

Soms is het handig om een fonetische transcriptie te hebben. Bij Franse namen is bijvoorbeeld niet altijd duidelijk welke slotmedeklinkers nog worden uitgesproken, en zo ja, hoe dan wel. In fonetische transcriptie wordt dat wel duidelijk.

Er zijn natuurlijk ook gewoon Russische namen zoals

dus dan wordt niet fonetisch geschreven

Namen worden soms – eventueel gedeeltelijk – in het Russisch vertaald.

Dat kan tot vreemde resultaten leiden.

Maar in het algemeen zijn de transcripties redelijk te ontcijferen. De woordenlijst achter in het register geeft bovendien de betekenis van veel niet-Russische woorden.



Атлас Мира / Atlas Mira (1954)


© M. Witkam, 2010

valid HTML    valid CSS